Application of Lean Concepts to Improve Production Efficiency in the Steel and Metalworking Industry

Abstract

The objective of this research is to study the application of lean concepts to improve production efficiency in the steel and metalworking industry in the Eastern Industrial Estate. The population studied includes 100 participants, comprising department managers, supervisors, and employees in the steel industry. A questionnaire was used as the research tool, with a reliability coefficient of .90. Statistical methods used for data analysis include percentage, mean, standard deviation, t-test for mean differences, and one-way ANOVA.

The results indicate that the overall importance of applying lean concepts to improve production efficiency in the steel and metalworking industry in the Eastern Industrial Estate is at a very high level (x̄=4.48). When broken down by category, the level of importance for waste elimination in the process (MUDA) is very high (x̄=4.48), with the most important factor being planned maintenance of machinery to ensure it is always ready for production (x̄=4.56). The level of importance for eliminating process irregularities (MURA) is also very high (x̄=4.50), with the most important factor being the use of tools to analyze root causes of problems (Root Cause Analysis) to improve work performance (x̄=4.58). For eliminating overburden in the system (MURI), the importance level is very high (x̄=4.46), with the most important factor being workflow analysis and improvement to increase efficiency and reduce overburden (x̄=4.63). The comparison of mean differences regarding the importance of applying lean concepts to improve production efficiency in the steel and metalworking industry in the Eastern Industrial Estate, based on business registration types and duration of operation, shows statistically significant differences at the 0.05 level.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ศึกษาการประยุกต์ใช้แนวคิดลีนเพื่อที่จะเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตในกลุ่มอุตสาหกรรมเหล็กและโลหะการ ในเขตนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก กลุ่มประชากรในการวิจัย ได้แก่ ผู้จัดการแผนก หัวหน้างานและพนักงานในอุตสาหกรรมเหล็ก จำนวน 100 ราย โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัยที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .90 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ย และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว

ผลการศึกษาพบว่า ระดับความสำคัญเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้แนวคิดลีนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตในกลุ่มธุรกิจ ในกลุ่มอุตสาหกรรมเหล็กและโลหะการ ในเขตนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก โดยภาพรวมอยู่ในระดับสำคัญมาก (x̄=4.48) เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการกำจัดความสูญเปล่าในกระบวนการ (MUDA) ระดับความสำคัญมาก (x̄=4.48) รายข้อที่มีระดับความสำคัญมากที่สุด ได้แก่ บำรุงรักษาเครื่องจักรตามแผนที่วางไว้ให้มีสภาพพร้อมผลิตตลอดเวลา (x=4.56) ด้านการกำจัดความไม่สม่ำเสมอของกระบวนการ (MURA) อยู่ในระดับสำคัญมาก (x̄=4.50) รายข้อที่มีระดับความสำคัญ มากที่สุด ได้แก่ ใช้เครื่องมือเพื่อวิเคราะห์หาสาเหตุของปัญหา (Root Cause Analysis) ในการปรับปรุงการทำงานให้ดีขึ้น (x̄=4.58) และด้านการกำจัดการทำงานเกินกำลังของระบบ (MURI) ระดับความสำคัญมาก (x̄=4.46) รายข้อที่มีระดับความสำคัญมากที่สุดได้แก่ วิเคราะห์และปรับปรุงขั้นตอน การทำงาน (Workflow Analysis and Improvement) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดภาระงานเกินกำลัง (x̄=4.63) รายข้อที่มีระดับความสำคัญมากที่สุด เรียงตามลำดับ ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระดับความสำคัญเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้แนวคิดลีนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตในกลุ่มธุรกิจอุตสาหกรรมเหล็กและโลหะการ ในเขตนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก ด้านรูปแบบการจดทะเบียนและระยะเวลาในการดำเนินธุรกิจ โดยภาพรวม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05